ชีวิตที่อุทิศแด่พระเจ้า (servan of god): "อันเจลา แห่ง โฟลิกโน" ชีวิตที่พลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ

นักบุญอันเจลา แห่ง โฟลิกโน

St.Angela of Foligno

ฉลองในวันที่ : 4 มกราคม

องค์อุปถัมภ์ : ผู้เดือดร้อนจากการล่อลวงทางเพศ , แม่ม่าย

นักบุญองค์ใหม่นี้มีชาติกำเนิดในตระกูลที่มั่งคั่ง ท่านเกิดเมื่อราวปี ค.ศ.1248 ใน โฟลิกโน แคว้นอูมเบรีย ประเทศอิตาลี บิดาเสียชีวิตตั้งแต่ท่านยังเล็ก มารดาจึงเป็นผู้เลี้ยงดุท่านและเมื่อเจริญวัยได้ 20 ปีขึ้ท่านก็ได้แต่งงานกับชายหนุ่มผู้ร่ำรวยและกลายเป็นคุณแม่ ในช่วงต้นของชีวิตท่านเป็นคนรักทางโลก เอาแต่ใจ ใช้ชีวิตหรูหรา อ่อนประสพการเรื่องชีวิตคู่ ท่านละเลยหน้าที่และการอยู่กับครอบครัว ดังนั้นตลอดระยะเวลาสามสิบปีที่ท่านครองเรือนจึงเต็มไปด้วยเรื่องอื้อฉาวมากมายและหนึ่งในนั้นคือเรื่อง ชู้สาว ซึ่งท่านเรียกว่า “บาปสาหัส” ท่านอับอายที่จะสารภาพมันในที่แก้บาป ดังนั้นตลอดระยะเวลานั้นท่านจึงไปรับศีลมหาสนิททั้งๆที่ยังแก้บาปไม่หมดจริง อันถือว่าเป็นการดูหมิ่นอย่างร้ายแรง

การปฏิบัติเช่นนี้ทำให้ท่านรู้สึกเป็นทุกข์อย่างยิ่งยวด ท่านจึงเริ่มสวดภาวนาต่อนักบุญฟรานซิส แห่ง อัสซีซี กระทั้งในปี ค.ศ.1285 นักบุญฟรานซิส แห่ง อัสซีซี ก็ประจักษ์มาหาท่าน พร้อมเรียกร้องให้ท่านซื่อสัตย์ ท่านจึงได้เดินทางไปยังวัดซานเฟลิชาโนเพื่อแก้บาปกับภารดาฟรานซิสกัน และนับจากนั้นมาท่านก็เจริญชีวิตแห่งกางพลีกรรมใช้โทษบาปและภาวนา จนสร้างความรำคาญใจแก่สามีของท่านมากๆ กระนั้นท่านก็ปฏิบัติเช่นนั้นอยู่ จนล่วงมาได้สามปีชีวิตท่านก็ดำเนินมาถึงจุดเปลี่ยน เพราะในปีนั้นทั้งมารดา สามีและลูกๆของท่านก็ต่างพากันเสียชีวิตลง

ดังนั้นในปี ค.ศ. 1291 หลังจากได้ขายทรัพย์สินทั้งหมดแล้ว ท่านจึงได้เข้าเป็นสมาชิกคณะฟรานซิสกันขั้นสาม และเริ่มเจริญชีวิตเช่นคนยากจน คู่ไปกับการพลีกรรมใช้โทษบาปและการรับใช้ผู้อื่นตามแบบฉบับของนักบุญฟรานซิส แห่ง อัสซีซี ท่านทั้งรำพึงถึงพระมหาทรมานของพระเยซูเจ้า และได้เลือกแม่พระมหาทุกข์และนักบุญยอห์น อัครสาวกเป็นองค์อุปถัมภ์ ซึ่งการปฏิบัติตนเช่นนี้ ก็ทำให้บางครั้งท่านก็ถูกเยาะเย้ยจากคนอื่นๆ นอกนี้ภายหลังท่านได้ถวายตัวแล้ว ท่านก็ได้ไปแสวงบุญที่หลุมฝังศพของนักบุญฟรานซิส แห่ง อัสซีซี

แต่นั้นชีวิตฝ่ายวิญญาณของท่านก้าวหน้า ท่านกลายเป็นคนที่สวดภาวนาอย่างเข้มข้นและเริ่มเห็นนิมิตในระหว่างสวดภาวนาและเริ่มจดลงในหนังสือที่ท่านเขียนชื่อ ‘อนุสรณ์’ อาทิครั้งหนึ่งท่านบันทึกว่า“หลังจากนั้นดิฉันก็เห็นพระเยซูเจ้าเสด็จกับกองทัพทูตสวรรค์ และความงดงามของผู้พิทักษ์ของพระองค์ถูกลิ้มรสโดยวิญญาณของดิฉันด้วยความปิติที่ยิ่งใหญ่ ดิฉันรู้สึกประหลาดใจที่ดิฉันสามารถชื่นชมยินดีที่ท่ามกลางสายตาของทูตสวรรค์ เพราะ ตามกฎแล้ว ความยินดีของดิฉันมุ่งไปที่พระเยซูเจ้า แต่ภายในไม่ช้าดิฉันก็พบว่าในวิญญาณของดิฉันมีสองความยินดีที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง หนึ่งมาจากพระเจ้า และอีกหนึ่งจากบรรดาทูตสวรรค์ แต่พวกเขาไม่มีลักษณะคล้ายกันและกันเลย ดิฉันชื่นชมความงดงามซึ่งรายล้อมองค์พระผู้เป็นเจ้า ดิฉันถามว่าสิ่งที่ลูกเห็นคืออะไร ‘พวกเขาคือพระบัลลังก์’ เสียงหนึ่งกล่าวขึ้น หมู่ชนนั้นสุกใสและมากมาย มากเสียจน ถ้าจำนวนและเครื่องวัดไม่ได้เป็นตามกฎแห่งการสร้าง ดิฉันคิดว่าหมู่ชนประเสริฐต่อหน้าดวงตาของดิฉันนี้มีนับไม่ถ้วนและไม่สิ้นสุด ดิฉันมิสามารถมองเห็นจุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุดของหมู่ชนนี้ ที่มีจำนวนอยู่เหนือจำนวนของเรา” นอกจากนั้นในงานเขียนของท่าน ท่านได้กล่าวถึงสิบแปดขั้นตอนทางวิญญาณ ในทางเดินของท่านสู่พระเจ้าที่เริ่มขั้นตอนแรกด้วยการกลับใจผ่านการสารภาพบาป

นอกจากได้รับพระหรรษทานได้เห็นนิมิตต่างๆแล้ว ท่านยังได้รับประสบการณ์ถูกทดลองจากพระเจ้ายาวนานถึง 2 ปี ท่านบรรยายว่า “ดิฉันมักจะได้เห็นตัวของดิฉันเองรายล้อมไปด้วยเปลวไฟ” แต่กระนั้นท่านก็ยังวางใจ “พระสิริรุ่งโรจน์แด่พระเจ้า โอ้ องค์พระผู้เป็นเจ้า ไม้กางเขนเป็นสถานพำนักของลูก”

ท่านมีอุทิศต่อศีลมหาสนิทมากๆ มีครั้งหนึ่งในระหว่างมิสซาของคุณพ่ออาร์นัลโด ท่านก็ได้ยินเสียงหนึ่งพูดขึ้นว่า “นี่แหละคือความสุขทั้งหมดของทูตสวรรค์ นี่แหละคือความสุขใจของผู้ศักดิ์สิทธิ์ นี่แหละคือความสุขของเธอ ในเวลานี้ พระบุตรของพระเจ้า ในสภาพมนุษย์และพระเจ้าของพระองค์ทรงประทับอยู่บนแท่นบูชาและอยู่ในเหล่าความมายมหาศาลแห่งนิกรเทวดา”

การเดินทางของท่านมีสตรีสนหลายคนมาร่วมกับท่านด้วย ท่านจึงได้สนับสนุนให้พวกเธอทำหน้าที่พยาบาลผู้ป่วย ส่วนตัวท่านจะออกไปขออาหารเพื่อคนผู้น่าสงสาร แต่นั้นมาท่านก็เจริญชีวิตอย่างสงบ ได้รับรอยแผลศักดิ์สิทธิ์ได้บางโอกาส เข้าฌานอีกนิดหน่อยกับเขียนจดหมายเป็นกำลังใจด้านชีวิตวิญญาณให้ “บุตรชายฝ่ายวิญญาณ” ที่เป็นภารดาฟรานซิสกันที่กำลังทำงานเพื่อปฏิรูปคณะให้กลับสู่เจตนารมณ์เดิม ก่อนในวันที่ 4 มกราคม ค.ศ.1309 ท่านจึงถึงแก่มรณกรรมอย่าสงบ ณ เมืองโฟลิกโน ประเทศอิตาลีนั้นเอง

หลังการจากไปของท่าน ชีวิตภายในของท่านก็ถูกเผยแพร่ในชื่อ “หนังสือของบุญราศีอันเจลา แห่ง โฟลิกโน” อันเป็นผลจากบันทึกของท่านเอง + บันทึกของคุณพ่อวิญญาณท่าน คุณพ่ออาร์นัลโด + จดหมายถึงลูกชายฝ่ายวิญญาณของท่าน ถัดจากนั้นสมเด็จพระสันตะปาปาอิโนเซนต์ ที่ 12 ก็ได้บันทึกนามท่านในสารบบบุญราศี คุณพ่อมักซีมีเลียน วาน เดร เซนท์ (Maximilian van der Sandt) พระสงฆ์เยซูอิตเรียกท่านว่า “ผู้เชี่ยวชาญเทววิทยาหญิง” ปัจจุบันร่างของท่านอยู่ที่วัดนักบุญฟรานซิส เมืองโฟลิกโน แคว้นเปรูเจีย ประเทศอิตาลี และเมื่อเร็วๆนี้สมเด็จพระสันตะปาปาฟรานซิสก็ได้สถาปนาท่านเป็นนักบุญเป็นกรณีพิเศษกล่าวคือไม่ต้องใช้อัศจรรย์ครั้งที่สองและไม่ต้องมีพิธีสถาปนาเมื่อวันที่ 11 ตุลาคม ค.ศ.2013

“พระกรุณา และการอภัยโทษเป็นขององค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย ถึงแม้ข้าพระองค์ทั้งหลายได้กบฏต่อพระองค์” (ดาเนียล 9:9) ชีวิตท่านในช่วงแรกช่างเหวกแหลก ทั้งแก้บาปไม่บริบูรณ์แล้วไปรับศีลมหาสนิท หลงระเริงไปกลับทางโลกก็ตามที แต่ผ่านการเป็นทุกข์ถึงบาป ท่านได้กลับมามีชีวิตที่ศักดิ์สิทธิ์ ที่ได้รับหรรษทานจากพระเจ้ามากมาย ดังนั้นเราอย่ากลัวที่จะแก้บาปให้ครบบริบูรณ์ หากกลัววอนแม่พระหรือท่านซิ ขอพระหรรษทานความกล้าเทอญ จุดเริ่มต้นของชีวิตศักดิ์สิทธิ์เริ่มที่ตัวเรา ไม่ใช่ที่ใคร พระเจ้าผู้ทรงเปี่ยมด้วยพระเมตตาพร้อมอภัยให้เราเสมอ พระองค์ทรงรอเราอยู่ที่สวรรค์